Εκπολιτιστικός Σύλλογος

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΕΛΑΪΔΗ

από το 1977

Ο Θυρεός της οικογένειας, έχει τίτλο «Καράβι και Τόξο».
Παραπέμπει στον καραβοκύρη Γενάρχη μας (πλώρη σκάφους της εποχής), που ήταν
και κυνηγός αγριμιών (τόξο), αλλά και στον θρύλο για το παμπάλαιο κτίσιμο της μικρής εκκλησίας μας, στο Μουρί Σφακίων.

Καλώς ήλθατε στη σελίδα του Συλλόγου μελών της οικογένειας Κελαϊδή.

Μια σελίδα γραμμένη μ’ αγάπη κι εκτίμηση για τον τόπο καταγωγής μας (τα Σφακιά της Κρήτης) και τους προγόνους μας, αλλά και φιλική διάθεση επικοινωνίας μαζί σας.

Απευθυνόμαστε, αφενός στα μέλη της οικογένειας και, αφετέρου, σε κάθε τρίτο ενδιαφερόμενο ή απλό αναγνώστη της κρητικής Ιστορίας.

Διότι κι εμείς, αποτελούμε ένα λιθάρι στο λαμπρό οικοδόμημά της.

107621433_852002868656714_1225887927984582046_n

Γενεαλογικό δέντρο

Μιά φορά κι ένα καιρό…, πριν από πολλούς αιώνες, ένα δένδρο φύτρωσε στα Σφακιά. Ρίζωσε γερά και παρά τις μπόρες και τις καταιγίδες που πέρασε μαζί με τη Κρήτη και ιδιαίτερα τα Σφακιά, ψήλωσε, πρόκοψε και άπλωσε τα κλαδιά του σε ολόκληρο το νησί μας, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Μερικά ξώκλαδα μάλιστα, έφθασαν ακόμη και σε πολύ μακρινούς τόπους.

Συνεπαρμένος από το πρώτο διάβασμα του “Δένδρου” της Οικογένειάς μας, μου ήρθαν αυθόρμητα τα παραπάνω λόγια ως αρχή του προλόγου.

Διαβάστε περισσότερα

“Λαός που για την λευτεριά το αίμα του έχει δώσει, χίλιοι νά’ρθουν κατακτητές κεφάλι θα σηκώσει.”

Στρατηγός Χατζη-Γιώργης Κελαϊδής

Η Ιστορία μας

Πριν ιδρυθεί ο Σύλλογος, οι Κελαϊδήδες είχαν καθιερώσει από το 1976 να συγκεντρώνονται κάθε χρόνο την ημέρα του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτέμβρη) σε κάποιο χωριό, για εκκλησιασμό και συνεστίαση. Σκοπός της εκδήλωσης, ήταν η σύσφιγξη του μεταξύ μας δεσμού.

Ο τόπος συνάντησης ήταν κατά προτίμηση το Μουρί Σφακίων, όπου το εκκλησάκι του προγόνου μας. Επειδή όμως η τοποθεσία εκείνη είναι άγρια και η διαδρομή δύσβατη, ορίζαμε κατά καιρούς εκκλησίες άλλων χωριών ώστε να μην αποκλείεται η συμμετοχή και των ηλικιωμένων.

Διαβάστε περισσότερα

Φωτογραφικό Υλικό

Ιστορικά Πρόσωπα & Αξιόλογα μέλη

Αρχίζομε φυσικά, από τον γενάρχη.

Τον πρώτο Κελαϊδή (στο σχεδιάγραμμα του “δένδρου” έχει το κωδικό Α). Η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων.

Έμειναν όμως ζωντανά μέχρι τις μέρες μας ο παμπάλαιος θρύλος του και οι στίχοι μιάς (πολύ νεώτερης του βέβαια) ρίμας.

Από τα αναφερόμενα στους στίχους, εντοπίζομε τη χρονική περίοδο όπου έζησε : Χρησιμοποιούσε τόξο, επειδή δεν είχαν διαδοθεί ακόμη τα πυροβόλα όπλα.

Και αφού η πυρίτιδα ανακαλύφθηκε ως υλικό στα 1330 μετά Χριστόν, εύκολα συμπεραίνομε ότι ο Άρχοντας της ρίμας ζούσε γύρω στα 1400.

Το μακροσκελές τραγούδι και η ερμηνεία του, έχουν δημοσιευθεί κατ’ επανάληψη. Θα καταχωριθεί όμως και εδώ, διότι θεωρείται ως κάτι το βασικό κι απαραίτητο, κυρίως γιά τους νεώτερούς μας.

Το διέσωσε ο συνεπαρχιώτης μας Μανούσος Παπαδάκης, που πέθανε στην Αθήνα το 1943, σε ηλικία 87 χρόνων.

Τραγουδιέται – είχε πει – στη μελωδία του Ερωτόκριτου. Ας δούμε τώρα τους στίχους…

Διαβάστε περισσότερα